G1639 Ἐλαμίτης エらミテーㇲ Elamitēs {el-am-ee‘-tace} エラム人
〔品詞〕名詞、固有名詞、男性形
〔語源〕「Ἐλάμ古代エラム地方」
〔意味〕エラム人
〔使用頻度〕1回
≪新約聖書使用聖句索引Ἐλαμίτης≫
Ἐλαμίτης (1回) 使徒2:9
使徒2:9
πάρθοι καὶ μῆδοι καὶ ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν μεσοποταμίαν, ἰουδαίαν τε καὶ καππαδοκίαν, πόντον καὶ τὴν ἀσίαν,
口語訳聖書
わたしたちの中には、パルテヤ人、メジヤ人、エラム人(Ἐλαμίτης)もおれば、メソポタミヤ、ユダヤ、カパドキヤ、ポントとアジヤ、